تکنولوژی تشخیص چهره در دوربین مداربسته و مسائل قانونی آن

امروزه در دنیا قبلاً از تشخیص چهره در زمان واقعی از طریق دوربین‌ مداربسته استفاده می‌کنند. همچنین فناوری تشخیص چهره را در 700 فروشگاه خود در سراسر دنیا برای آنچه که می گوید بازخورد مشتریان است، به کار می گیرد.

طبق گزارش‌ها ، پلیس کشورهای پیشرفته از یک سیستم تشخیص چهره استفاده می‌کند که به آن‌ها اجازه می‌دهد افراد مردم را از روی عکس‌های آنلاین شناسایی کنند.

فناوری تشخیص چهره در برخی از ایالت های پلیس و کشورهای غیر دموکراتیک شهرت تا حدودی شرورانه دارد. پلیس چین از آن برای شناسایی معترضان ضد پکن در هنگ کنگ و نظارت بر اعضای اقلیت اویغور در سین کیانگ استفاده کرده است.

با گسترش این فناوری در ایران و سایر کشورهای دموکراتیک، سؤالات مهمی در مورد پیامدهای قانونی اسکن، ذخیره و به اشتراک گذاری تصاویر صورت وجود دارد.

استفاده از فناوری توسط نهادهای عمومی

استفاده از فناوری تشخیص چهره در دوربین مداربسته مناسب پارکینگ و اماکن دیگر توسط مقامات مهاجرت (به عنوان مثال، در کانال های موجود در فرودگاه ها برای افراد دارای گذرنامه الکترونیکی) و ادارات پلیس توسط قانون مجاز است و بنابراین از طریق فرآیندهای پارلمانی تحت نظارت عمومی قرار دارد.

در یک علامت مثبت، قوانین پیشنهادی خدمات تطبیق هویت دولت در حال حاضر توسط یک کمیته پارلمانی بررسی می‌شود ، که نگرانی‌های مربوط به اشتراک‌گذاری داده‌ها و احتمال شناسایی نادرست افراد را برطرف می‌کند.

در واقع، ادوارد سانتو، کمیسر حقوق بشر ایران اخیراً زنگ خطری را در مورد فقدان مقررات در این زمینه به صدا درآورده است.

در حال حاضر، حمایت‌های قانونی قوی و واضح برای جلوگیری از سوء استفاده از تشخیص چهره در حوزه‌های پر خطر مانند پلیس یا اجرای قانون وجود ندارد.

یکی دیگر از نگرانی های خاص در مورد این قانون این است که داده های افراد می تواند بین سازمان های دولتی و شرکت های خصوصی مانند مخابرات و بانک ها به اشتراک گذاشته شود .

اپراتورهای خصوصی چگونه کار می کنند

سپس استفاده از فناوری تشخیص چهره توسط شرکت های خصوصی مانند بانک ها، مخابرات و حتی وجود دارد.

در اینجا، اولین چیزی که باید مشخص شود این است که آیا این فناوری در زمین های عمومی یا خصوصی استفاده می شود. یک مالک خصوصی می تواند هر کاری که دوست دارد برای محافظت از خود، کالاها و ساکنانش انجام دهد تا زمانی که قانون را زیر پا نگذارد (مثلاً با محدودیت غیرقانونی یا اعمال تبعیض آمیز).

این شامل اجازه نصب و نظارت بر کارکنان و بازدیدکنندگان از طریق دوربین مداربسته تشخیص چهره می شود .

در مقابل، در زمین‌های عمومی، هر تصمیمی برای استقرار چنین ابزارهایی باید از طریق یک فرآیند تصمیم‌گیری شفاف‌تر (مثلاً جلسه شورا) که در آن مردم فرصتی برای پاسخگویی داشته باشند، طی شود.

با این حال، این مورد برای بسیاری از دارایی‌های «عمومی» (مانند زمین‌های ورزشی، مدارس، دانشگاه‌ها، مراکز خرید و بیمارستان‌ها) که مالکیت یا مدیریت آن‌ها خصوصی هستند، صادق نیست. به این ترتیب، می توان آنها را با استفاده از محافظان نظارت بر دوربین های مداربسته و سایر فناوری ها به صورت خصوصی ایمن کرد .

تشخیص چهره تنها ابزار نظارتی در دسترس این اپراتورهای خصوصی نیست. سایر موارد عبارتند از اسکنرهای عنبیه و شبکیه چشم ، نمایه‌سازی GIS ، داده‌کاوی اینترنتی (که شامل « تحلیل‌های پیش‌بینی‌کننده »، یعنی ایجاد پایگاه‌داده مشتری بر اساس رفتارهای آنلاین) و « نرومارکتینگ » (استفاده از ابزارهای نظارتی برای گرفتن یک ویژگی های مصرف کننده در حین خرید).

بیشتر وجود دارد. جادوگری تکنولوژیکی ما همچنین به بخش خصوصی اجازه می دهد تا حجم عظیمی از داده های مشتری را ذخیره و بازیابی کند، از جمله هر خریدی که انجام می دهیم و هزینه ای که پرداخت کرده ایم. و احزاب سیاسی عمده بانک‌های اطلاعات خصوصی گسترده‌ای در مورد ترکیب خانوارها و ترجیحات انتخاباتی احتمالی ساکنان آن‌ها گردآوری کرده‌اند.

آیا جای تعجب است که ما با دسترسی به ابزارهای نظارت و نگهداری داده ها در زندگی خود کمی نگران شده ایم ؟

آنچه در حال حاضر طبق قانون مجاز است

قانون در این زمینه جدید است و در تلاش است تا با سرعت تغییرات همگام شود. یک چیز واضح است: قانون حتی سطوح بسیار سرزده از نظارت توسط بخش خصوصی در زمین های خصوصی را در غیاب رفتار غیرقانونی منع نمی کند.

مفیدترین روش بررسی اصول حقوقی در این فضا، طرح سؤالات خاص است:

آیا می توان از بازدیدکنندگان هنگام ورود به مشاغل قانونی عکس گرفت و اسکن کرد؟

پاسخ مثبت است، جایی که بازدیدکنندگان با استفاده از علائم در مورد وجود دوربین و اسکنر هشدار داده شده اند. ماندن در محل به معنای رضایت ضمنی با شرایط ورود است.

آیا مردم اگر نخواهند تصویرشان گرفته شود، چاره ای دارند؟

نه. قانون برای محافظت از کسانی که ممکن است از حضور آشکار یک دستگاه نظارت بر در، سقف یا دیوار ناراحت شوند، بسیار کم عمل می کند. بهترین گزینه برای هر کسی که در این مورد نگران است این است که از ابتدا محل را ترک کند یا وارد نشود.

در مورد اشتراک گذاری تصاویر چطور؟ آیا اپراتورهای خصوصی می توانند هر کاری که دوست دارند با آنها انجام دهند؟

خیر. اشتراک‌گذاری داده‌های الکترونیکی با آنچه به عنوان « اصول حفظ حریم خصوصی » نامیده می‌شود، محدود می‌شود که بر حقوق و تعهدات مربوط به جمع‌آوری، استفاده و اشتراک‌گذاری اطلاعات شخصی حاکم است. این موارد در سال 2001 با اصلاحات قانون حریم خصوصی مشترک المنافع در سال 1988 به بخش خصوصی گسترش یافت .

این اصول حفظ حریم خصوصی مطمئناً اشتراک‌گذاری تصاویر را ممنوع می‌کند، مگر اینکه برای مثال، پلیس از فروشگاهی خواسته شود که آنها را برای اهداف تحقیقاتی تحویل دهد.

آیا مشاغل خصوصی می توانند به صورت قانونی تصویر شما را ذخیره کنند؟

بله، شرکت‌های خصوصی یا تجاری می‌توانند تصاویر افرادی را که با دوربین‌هایشان گرفته شده‌اند، در پایگاه داده‌های خودشان ذخیره کنند. یک شخص می تواند درخواست کند که تصویر برای آنها فاش شود (یعنی تایید نگهداری آن توسط فروشگاه و دیدن آن) تحت “اصول حفظ حریم خصوصی”. با این حال، افراد کمی اذیت می‌شوند، زیرا بعید است که از وجود آن اطلاع داشته باشند.

با این حال، اصول حفظ حریم خصوصی، کسب‌وکار را ملزم می‌کند که اقدامات معقولی را برای از بین بردن داده‌ها یا تصویر (یا اطمینان از عدم شناسایی آن) زمانی که دیگر مورد نیاز نیست، بردارد.

اگر از فناوری تشخیص چهره بدون هشدارهایی مانند علائم استفاده شود، چه؟

اگر علاقه عمومی قابل اثبات به هر نوع نظارت مخفی وجود داشته باشد (به عنوان مثال، برای اطمینان از اینکه کاربران در اتاق های بازی کازینو تقلب نمی کنند، یا برای اطمینان از امنیت عمومی در گذرگاه های شلوغ)، و هیچ مدرک یا بالقوه ای برای سوء استفاده وجود ندارد. ، پس قانون اجازه می دهد.

با این حال، فیلمبرداری مخفیانه از شخصی قانونی نیست ، مگر اینکه منفعت عمومی برای انجام این کار وجود داشته باشد.

بیشتر بخوانید: چرا تنظیم فناوری تشخیص چهره اینقدر مشکل ساز و ضروری است

آینده چه چیزی در انتظار شماست؟

هر گونه تغییر در قوانین در این زمینه مربوط به نمایندگان مجلس ما است. آنها با توجه به دشواری تعیین آنچه مورد نیاز است در پاسخگویی کند بوده اند.

تنظیم قوانینی که تعادل مناسبی بین احترام به حقوق افراد برای حفظ حریم خصوصی و تمایلات نهادهای تجاری برای حفظ امنیت سهام، مشتریان و کارکنان خود ایجاد کند، آسان نخواهد بود .

در این میان، اقداماتی وجود دارد که همه ما می توانیم برای محافظت از حریم خصوصی خود برداریم. اگر می خواهید کاملاً از تصویر خود محافظت کنید، تلفنی را انتخاب نکنید که وقتی به آن نگاه می کنید روشن می شود و پاسپورت دریافت نمی کنید.

و اگر کسب‌وکارهای خاصی می‌خواهند هنگام ورود به محل آن‌ها، صورت شما را اسکن کنند، به آن‌ها یک اسکله گسترده و بازخورد خود بده